Bractwo św. Anny
Geneza bractwa św. Anny sięga XV wieku, a pierwsze jego oddziały powstały w Niemczech i Polsce. W naszym kraju było to zasługą błogosławionego Władysława z Gielniowa, który w roku 1470 założył pierwsze takie bractwo o czysto polskim charakterze i szerszych celach. Cel bractwa był ujęty w dewizie: „módl się i pracuj”. Każdy członek bractwa miał nie tylko codziennie odmawiać: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga, Dziesięć przykazań Bożych, ale przede wszystkim swoje życie stosować do wskazań w nich zawartych. W zakończeniu tych ustaw zalecał Władysław członkom bractwa odmawianie koronki do św. Anny, którą sam dla nich ułożył i wzywał ich gorąco, aby się co dzień modlili za Kościół, króla i ojczyznę.
W XVI wieku do zadań bractwa dodano obronę Kościoła katolickiego i jego doktryny, sakramentów św. i czci Świętych. Statut bractwa wymagał podejmowania dyskusji z różnowiercami w celu zwalczania błędnej nauki.
Kronika Bractwa św. Anny w Wieprzu sięga roku 1745, lecz istnieją przesłanki, że Bractwo w pewnej formie istniało tutaj już w roku 1700. Na pewno jednak do rozwoju kultu św. Anny przyczyniła się działalność ks. Pawła Zychowicza, który w 1745 roku został pierwszym promotorem Bractwa i był nim aż do śmierci w roku 1765. Ks. Paweł Zychowicz, proboszcz parafii Wieprz od 1726 roku, należał do hojnych dobroczyńców parafii.
Zwraca uwagę fakt, że członkowie bractwa pochodzili nie tylko z Wieprza, lecz także z okolicznych miejscowości. Świadczy to, że była to liczna organizacja – bardzo prężna, skupiająca się na praktykach modlitewnych, niesieniu pomocy chorym oraz trosce o bogatą oprawę liturgiczną różnych uroczystości kościelnych. Do tego ostatniego zadania w trakcie procesji było jednorazowo wyznaczonych od kilkunastu do kilkudziesięciu członkówWynikało to z dużej ilości feretronów i wielu różnorodnych funkcji liturgicznych. Ponadto członkowie bractwa wspierali swą parafię poprzez fundowanie obrusów na ołtarze, świec i naczyń liturgicznych. Stałą troską był otoczony ołtarz świętej patronki, który odnawiano i dekorowano kwiatami.
Członkowie bractwa zamawiali Msze Święte za żywych i umarłych konfratrów, angażowali się w procesje pokutne i pielgrzymki. Organizowane były także wyjazdy do Kalwarii Zebrzydowskiej.
Niecodzienną sprawą było opłacanie prochu strzelniczego do czterech moździerzy zakupionych w roku 1840, z których strzelano z okazji świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy i odpustu – dając wyraz swej radości.
O prężnej działalności bractwa świadczą też skrupulatnie prowadzone dzienniki kasowe oraz kroniki.
Według pamiętnika Józefa Kołaczyka 3 V1909 r. został przywieziony z Tyrolu ołtarz św. Anny i ustawiony w kościele. Poświęcenia tego ołtarza dokonał ks. proboszcz Marcin Krzysica 21 V 1909 r.
Parafii wieprzowskiej patronują Wszyscy Święci, jednak szczególną czcią cieszy się św. Anna, ku czci której odprawiany jest odpust w ostatnią niedzielę lip
Według zapisków w kronice bractwa zelatorkami stowarzyszenia były w ostatnich latach:
- od okresu powojennego do 1963 r. – Stefania Krupnik
- od 1963 r. do 1987 r. – Maria Krok
- od 1987 r. do 2016 r. – Stefania Jura
- od 2016 r. – Barbara Herma
Dokumentami archiwalnymi bractwa są: Kronika Bractwa św. Anny od roku 1745, oraz dzienniki kasowe z których jeden jest w użyciu do chwili obecnej. W tym dzienniku od 1939 roku zelatorka prowadzi wykaz przychodów i wydatków. Na podstawie tego dziennika można stwierdzić, że Bractwo św. Anny przekazywało ofiary na potrzeby kościoła parafialnego jak: elektryfikacja, ogrzewanie, malowanie, remonty. Wspierało również inne cele, jak: misje, budowę pomnika św. Jana Pawła II, remonty na cmentarzu. W roku 2013 został ufundowany przez parafian nowy sztandar ku czci św. Anny. Bractwo św. Anny podczas zamówionych Mszy św. poleca Bogu za wstawiennictwem swej Patronki obecnych członków, pamiętając również o zmarłych